Hartelijk welkom in mijn verborgen stadstuin. Twee sleutels zijn er nodig, slechts twee deuren door en je betreedt een paradijselijke tuin om in te dromen.
Fotografie © Harry Pierik.
Doorkijkje in september onder de Davidia involucrata.
Als je 's zomers vanaf de straat, de tuin inloopt, lijkt het alsof je je op een open plek in het bos bevindt in plaats van ergens midden in de stad. Binnen in de verborgen tuin ben je buiten. Méér dan op straat.
Snoeivormen van o.a. sering en hulst, links van het midden een palmblad van Trachycarpus fortunei.
Door het assortiment aan planten en hun onderlinge rangschikking wil ik de sfeer oproepen van varen valleien, tropische tuinen en nevelige hellingen.
Tropische sfeer met stroompje en links van het midden de boomvaren Dicksonia squarrosa.
In 1984 was een groot deel van de tuin een hobbelig veldje vol kweek, zevenblad en haagwinde, bezaaid met oudroest, matrassen, glasscherven en plastic. Toen alle rommel in bouwcontainers was afgevoerd en het onkruid gewied, trok ik met mijn schop vloeiende lijnen in de grond. Daarna groef ik er paden. Overtollig zand heb ik gebruikt om een grasheuvel van te maken. Allerlei boompjes, met name vlieren, heb ik aan de rand, op twee meter van de afscheiding geplant.
Achter de oude peer zijn de gemengde bloembedden zichtbaar, rijk bloeiende bollen in april.
Oude fruitbomen liet ik staan; zij dienden als uitgangspunt van het ontwerp. Ik wilde een tuin waarop ik zelf niet uitgekeken kon raken. Het hele jaar door, moest er wat te beleven zijn.
Gemengde bloembedden boordevol sneeuwklokken en kerstrozen, februari.
Bloei in alle seizoenen, bij matige of strenge vorst, altijd vloeiende lijnen en boeiende vormen. Evenwicht tussen al dan niet berijpte bladverliezende en wintergroene heesters.
Berijpte takken en snoeivormen in december.
Ik wilde bereiken dat de tuin om je heen verandert als je er door wandelt. Verdiepte paden slingeren in vloeiende lijnen door het gras, onder oude fruitbomen en langs diverse borders die als eilandjes en schiereilandjes van weelderige veldboeketten uit donkere achtergronden op doemen. Deze eilandjes geven het effect van een caleidoscoop, terwijl je er door en om heen loopt wisselen de perspectieven en coulissen.
Boven de snoeivormen van buxus, hulst en liguster rijst de waaierpalm, Trachycarpus fortunei.
Ook zijn er allerlei verrassingen in de tuin. Zo word je, naast wat een hortensiaheuvel lijkt, als het ware een door licht lentegroene waas omringde bosgrot ingezogen. Even later ga je bijna kopje onder in de tuin.
Als je door het verdiepte pad loopt bevind je je letterlijk in de tuin met schaduwplanten op ooghoogte.
Het pad is er namelijk zo verdiept, dat je net over de bolletjes en de vaste planten heen kunt kijken. Bloemen op oog- en neushoogte. Op het diepste punt, het grootste uitzicht. Met andere woorden het diepste punt als visueel hoogtepunt.
Lezen
Wilt u meer lezen over de verborgen stadstuin?
>Ga dan naar de rubriek lezen.
 |
In Rosanova, een Italiaans tijdschrift over kunst en tuinen, stond dit door Rosanna Castrini gemaakte prachtige artikel over mijn verborgen stadstuin. |
Doen
U kunt een rondleiding door de tuin boeken. Tijdens drie weekenden per jaar wordt de verborgen stadstuin opengesteld voor het publiek.
>Bekijk de rondleidingen.
>Bekijk de open tuindagen.
>Boek een lezing over de verborgen stadstuin.
