Krant
Door Mark van der Werf. Grote troef zijn de 'groene vingers' van Zwolle; Planten, struiken en bomen dringen in lange corridors tot diep de stad door. De bermen langs de weg zijn net veldboeketten. Maar er is meer:

Door Mark van der Werf.

Gas geven is even wennen; met een wilde schok vlieg ik vooruit. Remmen is ook even wennen. Als ik iets te rigoureus tot stilstand probeer te komen, tuimel ik bijna over de kop. ,,Je overleeft het wel''. Wie weet. Ik dank collega Ina voor deze minicursus. Ik klem mijn rugtas tussen mijn benen. De Groene Scooter rijdt weer. Langs maisvelden, boerderijen, kasteel Rechteren (bewoond door douairriere gravin van Rechteren Limpurg), Dalfsen en ... Zwolle. Daar wil ik naar toe. Want de Groene scooter moet natuurlijk op bezoek in de Groenste stad van Nederland. Correctie: De Groenste stad van heel Europa. Dat is Zwolle. Vorig jaar kwam een club gerenommeerde deskundigen hier langs en zag dat het goed was.

Wat is het geheim van de Hanzestad aan de IJssel? Grote troef zijn de 'groene vingers' van Zwolle; Planten, struiken en bomen dringen in lange corridors tot diep de stad door. De bermen langs de weg zijn net veldboeketten. Maar er is meer: De internationale florajury viel pas echt in katzwijm toen zij in de volksbuurt Assendorp aanklopte bij een ogenschijnlijk eenvoudig huis. Daarachter ligt de verborgen stadstuin van Harry Pierik. Hij leidt me - bevlogen en bijna fluisterend - rond door zijn 'levenswerk'. 24 jaar geleden lagen hier de matrassen en de roestende koelkast van een studentenhuis. Nu waan ik me elke paar stappen in een andere wereld: een vallei vol varens, een nevelige bergwand, tropische lianen. Zomaar wat getallen: Hier groeien meer dan 100 verschillende sneeuwklokjes, 30 soorten bamboe, 40 soorten rhododendrons, 30 soorten buxus. De Zwollenaar - na een carriere in het onderwijs inmiddels fulltime tuinontwerper, zweert bij 'vloeiende lijnen'. Paardenbloemen, en dovenetels zet hij gewoon tussen zeldzame exotische soorten. ,,Ik houd niet van symmetrie a la Jan des Bouvrie.'' Zijn smaak is in de loop der jaren wel veranderd. ,,Vroeger wilde ik alleen inheemse planten, er kwam nog geen hortensia mijn tuin in.'' Hij wijst: ,,Maar kijk, nu staat er zelfs een palm.'' Ook in de rest van Zwolle draagt het groen steeds vaker Pieriks stempel, blijkt tijdens een rondrit door de stad. Hij pakt de fiets en wijst een aantal van zijn kunststukjes aan: de binnentuin van de bibliotheek, de tuin van het stedelijk museum en het groen op het Broerenkerkplein, pal naast restaurant De Librije van chefkok Jonnie Boer. Dat Zwolle de 'Groenste stad' is geworden dankzij Harry Pierik, zal hij zelf niet zeggen. Maar oke dan, hij geeft het schoorvoetend toe. ,,Toen ze mijn tuin en andere plekken zagen, zei de jury inderdaad: 'Dit is zo mooi, dit is goud waard'.'