Krant
door Clasina van den Heuvel. De sneeuwklokjes zijn kopje‑onder gegaan. Boven hun afstervend blad is speenkruid verrezen. Straks verdwijnt ook dat en nemen de orchideeën het over.
Mooiste uitzicht op diepste punt
De sneeuwklokjes zijn kopje‑onder gegaan. Boven hun afstervend blad is speenkruid verrezen. Straks verdwijnt ook dat en nemen de orchideeën het over. Leven triomfeert in de stadstuin van Harry Pierik in Zwolle. Nieuwe kleuren. Volgend blad. Niet te stoppen. door Clasina van den Heuvel
Harry Pierik ontwerpt tuinen. Ook fotografeert hij, redigeert hij boeken, geeft hij les op een basisschool en kan hij schilderen. En hij is een dichter in het diepst van zijn gedachten. Over zijn stadstuin in Zwolle van 1000 vierkante meter zou hij een boek kunnen schrijven. Dat doet hij dus ook. Plantenkennis en ideeën gaan hand in hand bij Pierik. Hij wijst op groenwitte blaadjes waartussen de bruine van een hortensia opduiken. „Hier komen roze bloemen in. Erachter staat een sierappeltje. Dat bloeit straks wit. Dit is een minischilderij. Meer dan dat; het verandert voortdurend." In een massa planten buigt hij wat blaadjes opzij: „Hier zie je een muizenstaartje. Het is een mini‑aronskelk die eruitziet alsof een muisje de grond induikt." Kronkelige paadjes voeren bezoekers in telkens andere werelden. De borders blijken caleidoscopisch. Vanuit elke hoek zien ze er anders uit. Langs de ommuurde randen van de tuin rijzen donkere bomen hoog op. „'s Zomers vormen de planten een contrast met de oude muren. 's Winters rijmen ze ermee. De donkere achtergrond, met het lichtere groen en geel ervoor, schept ook diepte. De dichter Paul Gellings omschrijft het zo: Je maakt verten die er niet zijn." Pierik groef paden uit in de vlakke grond, maakte heuvels. „Zo krijg je beweging. Twintig jaar geleden was dit een rommelveld, met matrassen, golfplaten en allemaal onkruid." Achterin de tuin bevindt zich het laagste paadje. Het dieptepunt vormt een hoogtepunt aan uitzicht. Na de donkere tunnel vlammen rode bloemen als verkeerslichten op. Niet mis te kijken. Harmonie, contrast, spanning – die begrippen staan centraal bij Pierik. Van vierkanten houdt hij niet, van vloeiende lijnen des te meer. En van verborgenheid. „Kijk maar, er staat veel meer dan je denkt dat er staat."
