Bloemenweitje aan een drukke winkelstraat.
Nauwelijks honderd meter bij mijn verborgen stadstuin vandaan, in de richting van het centrum van de stad, ontwierp ik in 2008 de ongeveer 40 vierkante meter grote, kleurrijke voortuin van Villa Landwijk.
Dit huis werd in 1884 gebouwd door de stichting Sint Vincentius, een Rooms Katholieke liefdadigheidsvereniging. Landwijk diende als weeshuis om verwaarloosde kinderen op te vangen. Maar al twee jaar na de bouw werd dit pand overgenomen door een tuinder, die er zijn eigen gekweekte bloemen aan huis verkocht.
Ongeveer een eeuw later - een aantal jaren geleden - dreigde dit pand te verpauperen. Het stond leeg en werd gekraakt, maar inmiddels is het opgeknapt en weer bewoond. Aan mij de uitdaging om hier, pal aan een drukke winkelstraat, een bloemrijk voortuintje te maken.
Mijn keuze viel op kleuren van bloemen en blad die passen bij de in warme tinten beschilderde gevel en de bakstenen muur van de buren. Daarnaast heb ik contrasten aangebracht in bruin, paars, lila en blauw. Niet gehinderd door heg of hek, doemt dit bloembed op uit de stoep en gaat het geleidelijk meer en meer op een heuveltje lijken.
Bij de inrichting van de tuin tipten voorbijgangers dat ik er beter een hekje of hegje voorlangs kon zetten, ter bescherming. Natuurlijk, alles van waarde is weerloos en dat geldt vooral ook voor openbaargroen, maar ik ben er bovenal van overtuigd dat schoonheid respect afdwingt. Enkele jaren na aanleg heeft de voortuin van villa Landwijk zich aan deze drukke winkelstraat, met bussen, auto’s, fietsers en wandelaars, ontwikkeld tot een bloemenvalleitje, waar menigeen bij stilstaat om te luisteren naar de gonzende hommels en het gezoem van de bijen én het snorren van de kolibrievlinder.